‘‘ලොව නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ හිරුගේ රැස්වලින් හා මවුගේ කිරිවලින්’’ යැයි මැක්සිම් ගෝර්කි ලියා තිබේ. ඒ ලොව නිමැවන මවක් වීමේ අසම සම භාග්‍ය උරුම කරගත් කාන්තාව වෙනුවෙන් වෙන්වූ දිනය අදය. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනයේදී කාන්තාවන්ගේ අයිතිවාසිකම නිදහස හා ආරක්‍ෂාව සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානය යොමු කරනු ලැබේ. එහෙත් එය අද දිනයට පමණක් සීමා නොවිය යුතුය යන්න පළමුව අවධාරණය විය යුතුය. 

සාහිත්‍යයේදී ‘‘කාන්තාව’’ යන වචනයට ලබාදී ඇති එක් තේරුමක් වනුයේ ‘‘කාන්දම’ යන්නය. එයින් කියැවෙන්නේ කාන්තාව කාන්දමක් මෙන් ඇදෙන බවය. එනම් ආකර්ශනයකින් යුතු බවය. එබඳු ආකර්ශනයක් සහිත වන්නේ ඇය ස්වභාවයෙන්ම පැහැපත් හා සුන්දරවන හෙයිනි. එහෙත් ඇයට ජීවත්වීමට සිදුවී තිබෙන්නේ එම පැහැපත් හා සුන්දර තත්ත්වයට ගැළපෙන පරිසරයක නොවේ. 

කොවිඩ් මාරාන්තික වයිරසය සමස්ත මානව සමාජයටම බරපතළ ලෙස අභියෝගයකි. එම බරපතළ අභියෝගයෙන් දැඩිව පීඩාවට පත්ව සිටින්නේ කාන්තාවය. ‘‘පවුලේ බර උසුලන්නිය’’ ලෙස ඇයට එම වගකීමෙන් බැහැර වූ ජීවිතයක් නැත. තම පෞද්ගලික ජීවිතයේ සියලු අපේක්‍ෂාවන් යටපත් කර ගනිමින් ජීවන අරගලයට මැදිහත්වීමට ඇයට සිදුවී තිබේ. ඒ අනුව කාන්තාව යනු තවදුරටත් දෙවැනි පන්තියේ පුරවැසියෝ නොවෙති. සමාන අයිතිවාසිකම් ඇත්තෝ වෙති. ඇතැමෙක් එය අමතක කර කටයුතු කරති. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනය වැදගත් වන්නේ එසේ අමතක පිරිස්වලට ඒවා අලුත් වටයකින් මතක්කර දීමට හැකියාවක් ලැබෙන හෙයිනි. 

මෙරටට විදේශ විනිමය ලැබෙන ප්‍රධානතම මාර්ගයක් වනුයේ විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයන්ගෙන් ලැබෙන ප්‍රේෂණ වේ. විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයන්ගෙන් සාතිශය බහුතරය කාන්තාවෝ වෙති. ඔවුන්ට නියැළීමට සිදුවී තිබෙන්නේද සෑම අතින්ම ආරක්‍ෂිත හා ඉහළ ප්‍රමිතියකින් යුත් රැකියාවලද නොවේ. වහල් සේවයෙන් බිඳකුදු වෙනස් නොවන බැල මෙහෙවරකමක් ලෙස පහසුවෙන් අර්ථ දැක්විය හැකි ගෘහසේවය වේ. ශ්‍රමයේ සිට ලිංගිකත්වය දක්වා සෑම ආකාරයටම සූරාකෑමට ඇය ලක්වන්නීය.

ඇතැම් විට ඇයට යළි මවු රටට ඒමට සිදුවන්නේ මිනී පෙට්ටියක උඩුකුරුව සයනය කරමින්ය. නිසැක ලෙසම වෙනස් කළ යුතු වුවද වෙනස් නොවන සරදම්කාරී ඉරණම තම රටට විදෙස් විනිමය එවන මෙම ශ්‍රම බළකාය සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානය යොමු විය යුතුය. ඔවුන්ගේ ආරක්‍ෂාව සම්බන්ධයෙන් මෙන්ම අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන්ද පරීක්‍ෂාවෙන් සිටිය යුතුය. එහෙත් බොහෝවිට සිදුවන්නේ කිසියම් සිදුවීමක් වාර්තාවූ විට නින්දෙන් පිබිදුණාක් මෙන් සිදුකරන කටමැත දෙඩවීමය. ඉන් එහා ගිය ක්‍රියාන්විතයක් දක්නට නැත. 

ශ්‍රී ලංකාව යනු වසර දෙදහස් පන්සියයකට එපිට ඈත අතීතයක් සහිත සදාචාරවත් රටකි. උත්තම සංස්කෘතියක් සහිත මෙන්ම සදාචාර බලයක් සහිත රටකි. එම රට තුළ කාන්තාවට හිමිවිය යුතු තැන නොපැකිලව හිමිවී තිබේ. ලොව උසස්ම පදවිය ලෙස ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ පිළිගැනීම මවු පදවිය වේ. අම්මා හැඳින්වෙන්නේ ‘‘දෙවැනි බුදුන්’’ ලෙසය. එබඳු ගරු ගාම්භීර අභිමානවත් පිළිගැනීමක් කාන්තාවට හිමිය. මෙම තත්ත්වය නොතකා කටයුතු කරන පිරිස් ද සිටිති. එබන්දන් මිනිස් කසළ මෙන් පිටුදැකිය යුතුය.

ගුණවත් මිනිසකු බිහිවන්නේ අගුණට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක කෙරෙන ක්‍රියාන්විත ශක්තිමත්වන තරමටය. ගුණවත් දෙයෙහි අගය වැඩි වැඩියෙන් අවධාරණය වනවිට අගුණට නැඹුරුවීම අවම වේ. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනයේදී සිදුවිය යුත්තේ එයය. කාන්තාවට හිමි ගෞරවය, පිළිගැනුම මෙන්ම ඇයගේ අයිතිවාසිකම් හා නිදහස මේ ආදී කාරණා සම්බන්ධයෙන් ගැඹුරු කතිකාවතක් නිර්මාණය විය යුත්තේ එය එක් දිනකට පමණක් සීමා නොකරමිනි. 

අපගේ සමාජයේ දක්නට ලැබෙන සුලභ දුර්ගුණයක් වන්නේ බොහෝ ජාත්‍යන්තර දින එම දිනයට පමණක් සීමා කිරීමය. අද කාන්තාව සම්බන්ධයෙන් සමුළු පවත්වා, විවිධ හරසර දක්වා ගරු ගාම්භීර දේශන පවත්වා හෙට දිනයේ සිට ඒ සියල්ල අමතක කර පරණ පුරුදු පරිදි කටයුතු කරන්නේ නම් එයින් ඇති ප්‍රයෝජනයක් නැත. එබඳු වාර්ෂික ලිත් සැමරුමකින් ලැබෙන ජයග්‍රහණයක්ද නැත.

සූසැට බරණින් සැරසුණ කාන්තාවකට දෙවුන්දරතුඩුවේ සිට පේදුරුතුඩුව දක්වා තනිපංගලමේ නිරුපද්‍රිතව යා හැකි පරිසරයක් මෙරට තිබූ බව පැවසේ. එම නිරුපද්‍රිත පරිසරය දැන් තිබේද යන්න විමසා බැලිය යුතුය. කාන්තාව යනු ඇතැමකුට තම සිරුර සනහා ගන්නා සිරුරක් පමණි.

කාන්තාව ‘‘කෙළි බඩුවක්’’ ලෙස සිතන්නෝ සිටිති. එහෙයින් අවධාරණය විය යුතු වැදගත් කාරණයක් වන්නේ මෙබඳු සමාජයක කාන්තාවන්ට පමණක් වෙන්වූ විමුක්තියක් නොමැති බවය. මුළු සමාජයම සභ්‍යත්ව බලයට යටත් කළ යුතුය. එබඳු පරිසරයක සියල්ලන්ට තමන්ගේ ගරුත්වය රැකගෙන ජීවත්විය හැකිය.

පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින මන්ත‍්‍රීවරුන් 225 දෙනාගේ දත්ත පද්ධතියක් සකස්කර ගැනීමේ අවශ්‍යතාව මතුවී තිබේ. මේ සඳහා මන්ත‍්‍රීවරුන්ගෙන් අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සහ වෙනත් තොරතුරු ඉල්ලන ලද අතර මන්ත‍්‍රීවරුන් 225 දෙනාගෙන් 45 ක් අදටත් එම තොරතුරු ලබා දී නැත. ශ‍්‍රී ලංකාවේ පවතින්නේ නියෝජිත ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පාලන ක‍්‍රමයකි. මහා මැතිවරණයට පෙර පා පැදියකින් ගමන් කරන සිහින් බට පතුරක් වැනි අපේ මහජන නියෝජිතයා අපේ ගෙදරට පැමිණ අපේ කුස්සියත් අතුගා පස්සත් ලෙවකා අපෙන් ඡුන්දය ඉල්ලයි. ඒ වෙලාවේදී මේ නියෝජිතයා ඉස්කෝලේ ගියාද නැද්ද යන්න ගැන අහන්නට අපට මතක් වෙන්නේ නැත. අප ඉන්නේ තිබෙන ආණ්ඩුවට කෙලවා වෙනත් ආණ්ඩුවක් පත්කර ගැනීමේ චූන් එක පිටය. මේ නිසා අපි ඇස් වසා ගෙනම ගොස් ඡුන්ද කොළය දිගහැර මොහොතකට ඇස් ඇර ඔහුට කතිරය ගසන්නෙමු. අප විසින් කවුන්සලයට යවන ලද එකා බොහෝවිට නොම්බර එකේ කසිප්පුකාරයකු, ස්ත‍්‍රී දූෂකයකු හෝ පල් හොරකු බව අපට දැනගන්නට ලැබෙන්නේ අලූත් ආණ්ඩුවක් පත්වී අවුරුද්දක් පමණ යන විටය. මෙවිට අපි වහ වහා පාර්ලිමේන්තුවට දිව ගොස් මන්ත‍්‍රීතුමාගේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සහ වෙනත් සුදුසුකම් ඉල්ලා සිටිමු. මන්ත‍්‍රීවරුන් පිළිබඳ LIST එකක් සෑදීමට පාර්ලිමේන්තුව තීරණය කළේ මෙන්න මේ අවශ්‍යතාව සම්පූර්ණ කරනු පිණිසය. එහෙත් එම අවශ්‍යතාව සම්පූර්ණ කිරීමට අවශ්‍ය කරුණු සපයා දීමෙන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් 45 දෙනකු වැළකී සිටීම පිටුපස කිසියම් හොරයක් තිබෙන්නට පුළුවන. පංගුවක් වෙලාවට ඒ අය ඉස්කෝලේ ගියාට නොගියාක් මෙන් ඔළුව හදාගෙන සිටින අයවලූන් විය යුතුය. එහෙමත් නැත්නම් ඔවුන් ඉස්කෝලේ ගොස් ඇත්තේ ගංවතුර කාලයේදී පමණි. ගංවතුර වැනි ස්වභාවික ව්‍යසනයන් පවතින අවස්ථාවලදී ඉස්කෝල තුළ අනාථ කඳවුරු පිහිටුවන ලැබේ. අපේ මන්ත‍්‍රීතුමා ළමා කාලයේදී එම කඳවුරක රැුකවරණය ලැබුවේ නම් සංඛේතාත්මකව ඉස්කෝලේ ගිය බවක් කීමට පුළුවන.

 ශ‍්‍රී ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිටින අපේ මන්ත‍්‍රීවරුන් ඇතැම් විට කතා කරන දේවල් දිහා බලා සිටීමේදී අපට පෙනී යන්නේ ඔවුන්ගේ සාමාන්‍ය දැනීම, භාෂා දැනුම, වචන උච්චාරණ හැකියාව ඉතා පහත් මට්ටමක පවත්නා බවය. එහෙත් පුදුමය වන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාව සාක්ෂරතාව වැඩිම ජනතාවක් සිටින රටවල් අතරින් එකක් වීමය. ඔබත් අපත් දන්නා පරිදි, ලිවීමට සහ කියවීමට තිබෙන හැකියාව සාක්ෂරතාව යනුවෙන් හඳුන්වනු ලැබේ. අපේ මන්ත‍්‍රීවරු සියලූම දෙනා අකුරු දන්නා බවට කිසිදු තර්කයක් නැත. ඒත් එම අකුරු එකතු කර වචන සෑදීමටත් එම වචන පාවිච්චි කරමින් තර්කානුකූල ලෙස කතා කිරීමටත් උන්නැහේලා දනිත් දැයි අපි නොදනිමු. පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් සභා ගැබේදී කියන කුණුහරුප කතා ඉතාම පහත් ය. කාන්තාවන් සම්බන්ධයෙන් ඇතැම් මන්ත‍්‍රීවරුන් කියන කුණුහරුප, එක් මන්ත‍්‍රීවරයකු තවත් මන්ත‍්‍රීවරයකුට අපහාස කරන ආකාරය, තද වුණ විට කියන වල් කතා යන සියල්ල කිසිසේත් අමතක කළ යුතු නැත. ප‍්‍රසන්න රණවීර මන්ත‍්‍රීතුමා පාර්ලිමේන්තුවේදී මිරිස් කුඩු ගැසුවේය. ඔහු ඇසිඞ් ගැසුවත් මේ තිබෙන සංස්කෘතිය තුළ, ඒ ගැන කවුරුවත් වගකින්නට අවශ්‍ය නැත. මේ රටේ වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුවේ පරිහානිගත ස්ථරය පෙන්වීම සඳහා යොදාගත හැකි හොඳම උදාහරණය ජනක තිස්සකුට්ටිආරච්චි මන්ත‍්‍රීතුමා පාර්ලිමේන්තුව තුළදී වම්බොටු සංඛේත කරගෙන කියූ කතන්දරයයි. රංජන් රාමනායක පාර්ලිමේන්තුවේදී පැවැත්වූ ගොන් කතා ඉතා පිළිකුල් සහගතය. මර්වින් සිල්වා ද පාර්ලිමේන්තුවේ සිටියදී අසැබි ලෙස හැසිරී තිබේ. ඔහු මන්ත‍්‍රී භික්ෂුවකගේ පුද්ගලික අංශය අතින් මැ`ඩ මහත් වූ වේදනාවක් මුදා හැරියේය. ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය automatic අධ්‍යාපන ක‍්‍රමයකි. පළවන වසරට යන ළමයා ඔටෝමැටිකවම නොඑසේ නම් ස්වයංක‍්‍රීය ලෙසම 11 පංතිය දක්වා ඉස්සරහට යයි. සෑම පංතියකින්ම ඊළඟ ඉහළ පන්තියට ඔහු නිකන්ම දමනු ලැබේ. එහෙත් 11 පංතියේ ඕලෙවල් විභාගයේදී කොල්ලා හිර වන්නේය. ඕලෙවල් විභාගය දෙපාරක් අසමත් වී කිසියම් කෝර්ස් එකක් කිරීමට අධ්‍යාපන ආයතනයකට යන ඔහු ගෑනු ආස්සරය සහ මත් පැන් නිසා එයටද කෙලවා ගනී. මේ කොලූවාගේ පියා දේශපාලනඥයකු නම් පළාතේ ඊළඟ මන්ත‍්‍රීකම කොලූවාට හිමි වෙයි. අපේ නරක කාලය එළඹෙන්නේ මෙහිදීය. තාත්තා ගමෙන් භාගයක් කෑ අතර පුතා සූදානම් වන්නේ ගමේ ඉතිරි භාගයට කෙළීමටය. මේ නිසා ඔහු ගම කා රට කමු යන විඥ්ඥානයට මාරුවෙයි. හරියට සෙට් වුණොත් දේශපාලනයෙන් ගොඩ ඒම ඉතාම සුළු කාරණයකි. වැඬේ වැරදී හිරේ විලංගුවේ වැටෙන දේශපාලනඥයන් පිරිස ඉතා ස්වල්පය. මේ අතර හරියන එකාටත් අධ්‍යාපනික සුදුසුකම් නැත. වරදින එකාගේ තත්ත්වයද එයමය. අවසානයේදී සිදුවන්නේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් අධ්‍යාපන සුදුසුකම් ඉල්ලන විට මන්ත‍්‍රීවරුන්ට සැඟවීමට සිදුවීමය. මන්ත‍්‍රී මණ්ඩලයට එන එකා අඩුම ගණනේ ඕලෙවල් වත් පාස් කළ යුතු බව මෙයට බොහෝ කලකට පෙර අපි මතයක් වශයෙන් ඉදිරිපත් කළෙමු. එහෙත් කිසි කෙනෙක් ඒ ගැන එදා තැකුවේත් නැත. අද තකන්නේත් නැත. හෙටද නොතකනවා ඇත.

පතුළ නොපෙනෙන අඳුරු ආගාධයක් වෙත රට තල්ලු  වෙමින් තිබෙන බව පැහැදිලිය. හාස්කමකින් විනා එය වෙනස් නොවන බවද සත්‍යයකි. මේ වූ කලී රැයක - දෙකක ගත් ක්‍රියාමාර්ගවල ප්‍රතිඵල නොවේ. වැරැදි බව දැන දැනත් එමග අත නොහැර එමගේම පැමිණීමේ ප්‍රතිඵලයකි. නිවැරැදි කරගත යුතුව තිබූ බොහෝ තැන් නිවැරැදි කර නොගැනීමේ තාර්කික වන්දිය ජනතාව ගෙවමින් සිටිති.

මේ රටේ බොහෝ රාජ්‍ය ආයතන අකාර්යක්ෂම බව වසන් කළ නොහැක. එහෙත් ඒවා නිවැරැදි වූයේ නැත. එම ආයතන රටට බරක් වූ එමෙන්ම ජනතාවගේ බදු මුදලෙන් නඩත්තු වන ආයතන බවට පත්වී තිබේ. රාජ්‍ය ආයතනයක් රැකබලා ගැනීමේ වගකීම මහා භාණ්ඩාගාරය දරන හෙයින් ඒවායේ සිටින ටයි කෝට්කාර මහත්වරුන්ට එම ආයතන දියුණු කිරීමේ වුවමනාවක්ද නැත. ලක්ෂ ගණනක වැටුප, අමතර දීමනා, නිල රථය, රියැදුරු සමග ඉන්ධන, රැස්වීම් දීමනා ආදී වශයෙන් විශාල ‘පැකේජයකට’ උරුමකම් කියන ගරු කටයුතු මහත්වරු තමන්ට පෑදී ඇති ඉල්ලම සම්බන්ධයෙන් අප්‍රමාණ ලෙස සංතෘප්තියෙන් දවස් ගෙවා දමති.

මෙම තත්ත්වය පැහැදිලි කෙරෙන ඉතා වැදගත් ප්‍රවෘත්තියක් අප පුවත්පත ඉකුත්දා වාර්තා කළේය. එම ප්‍රවෘත්තියෙන් කියැවුණේ ශ්‍රී ලංකා ආයුර්වේද ඖෂධ සංස්ථාව රාජ්‍ය අංශයේ ආයතනවලට නිෂ්පාදන වර්ග 108ක් සැපයීමට අපොහොසත්වීමෙන් එම සංස්ථාවට රුපියල් කෝටි 6කට ආසන්න ආදායමක් අහිමි වී ඇතැයි ජාතික විගණන කාර්යාලය පවසන බවය.

රාජ්‍ය ආයතන යනු ‘බිස්නස්’ කරන ස්ථාන නොවන බව සහතිකය. එහෙත් ආදායම් ඉපැයිය හැකි මාර්ග වේ නම් ඒවාට යොමුවීම වැරැදි ද නැත. එසේ ආදායම් උපයන්නේ නම් එම ආයතනය දියුණු කිරීමට, සේවකයන්ගේ සුබසාධනයට යෙදවීම කළ හැකිය. ඉතිරියක් වන්නේ නම් එය මහා භාණ්ඩාගාරයට යොමු කළ හැකිය. එහෙත් ශ්‍රී ලංකා ආයුර්වේද ඖෂධ සංස්ථාව සිදුකර තිබෙන්නේ රුපියල් කෝටි 6කට ආසන්න ආදායමක් අහිමිකර ගැනීමය.

2019 වසරේදී මෙසේ ආදායම අහිමි කරගෙන තිබෙන බව පවසන ජාතික විගණන කාර්යාලය රාජ්‍ය අංශයෙන් ලැබෙන මෙම ඉල්ලුම සපුරාලීමට උත්සාහයක් නොදැරීම නිසා නිශ්චිත වෙළඳපොළ කොටසක් අතහැරී යාමේ අවදානමක් පැවතුණ බව ද පවසයි. එමෙන්ම තම වෙළඳපොළ කොටස තීරණය කිරීම සඳහා කාලීනව වෙළඳපොළ සමීක්ෂණයක් සිදුකර නොමැති බවත් වෙළඳපොළ කොටස අඩුවීමක් හෝ වැඩිවීමක් සිදුවී තිබේද යන්න පිළිබඳව අවබෝධයක් පවා ආයතනය සතුව නොතිබූ බවත් එම විගණන අංශය පවසයි.

ශ්‍රී ලංකා ආයුර්වේද ඖෂධ සංස්ථාව පිහිටුවීමේ එක් ප්‍රධාන අරමුණක් වන්නේද රාජ්‍ය අංශයේ ආයතනවලට නිෂ්පාදන වර්ග සැපයීමය. මන්දයත් ඒවා හිතුමනාපේ නිෂ්පාදනය කළ නොහැකි හෙයිනි. එහෙත් එම වගකීම ඉටුවී නොමැත. එය එසේ වුවත් තම තමන්ට අවශ්‍ය දේ කර ගැනීමට පසුබට වී නොමැති බව ජාතික විගණන කාර්යාලය අනාවරණය කරන එක් කරුණකින් වුවද මනාව පැහැදිලි වේ. එම කරුණ නම් ශ්‍රී ලංකා ආයුර්වේද ඖෂධ සංස්ථාවේ අනුමත කාර්ය මණ්ඩලය ඉක්මවා තනතුරු 19ක වැඩ බැලීම සඳහා සුදුසුකම් සපුරා නොතිබූ නිලධාරීන් 19 දෙනකු බඳවාගෙන වැඩ බැලීමේ දීමනා ලෙස ලක්ෂ 22කට ආසන්න මුදලක් ගෙවා තිබීමය.

ඉතාම පැහැදිලිව අවධාරණය කළ හැකි වන්නේ එම 19 දෙනාට වැටුප් හා දීමනා ලබාදීම සඳහා පමණක් එම වැඩ බැලීමේ තනතුරු පුදා ඇති බවය. ඒවාට නම් ශ්‍රී ලංකා ආයුර්වේද ඖෂධ සංස්ථාවේ බලධාරීන් වගකිව යුතු නැත. මන්දයත් එම පත්වීම් දේශපාලන බලඅධිකාරියේ අවශ්‍යතාවට සිදුවීම බොහෝ සෙයින් ඉඩ ඇති හෙයිනි. තම හෙන්චයියලාට එසේ රාජ්‍ය දේපොළ උරා බීමට ඉඩ දීමට බොහෝ දේශපාලනඥයෝ නිර්ලෝභී වෙති. එමෙන්ම නිර්භය වෙති.

ජාතික විගණන කාර්යාලය පෙන්වා දෙන තවත් කරුණක් වන්නේ ශ්‍රී ලංකා ආයුර්වේද ඖෂධ සංස්ථාවේ සේවක මණ්ඩලය සඳහා ත්‍යාග වවුචර් පත් ලබාදීමට 2019 වසරේදී රාජ්‍ය ව්‍යාපාර දෙපාර්තමේන්තුවේ හා කළමනාකරණ සේවා දෙපාර්තමේන්තුවේ විරෝධතා නොසලකා රුපියල් විසිපන් ලක්ෂයකට අධික මුදලක් සමුපකාර තොග වෙළඳ සංස්ථාවට ගෙවා ඇති බවය.

ආයතනය වළපල්ලට යවමින් තමන් අභිමත දෑ මුදුන් පමුණුවා ගැනීමේ මජරකම කොතෙක්දැයි ඉහත කරුණෙන්ද ඔප්පු වේ. රට මෙබඳු ප්‍රපාතයක් අද්දරට තල්ලු වී ගොස් තිබෙන්නේ ඉබේම නොවන බව අවධාරණය කළ යුතු වන්නේ එහෙයිනි.

දිනකට කෝටි 55ක් පාඩු ලබන තෙල් සංස්ථාව වසරකට සේවකයන් 5200ක් සඳහා බෝනස් තුනක් ගෙවන බවද ඒ වෙනුවෙන් රුපියල් කෝටි 150ක් වැය කරන බවද පසුගියදා රජයේ  පුවත්පතක් මගින් හෙළිදරව් කර තිබිණි. ඊට අමතරව අතිකාල දීමනා සඳහා මාසයකට තෙල් සංස්ථාව වැය කරන මුදල කෝටි 25ත් 30ත් අතර වන බවද සඳහන් විය. මෙසේ බෝනස් සහ අතිකාල සඳහා කෝටි ගණනින් වැයකරන තෙල් සංස්ථාව රුපියල් බිලියන 750කට වඩා ණය බරකින් පෙළෙන විශාලම ණයගැති රාජ්‍ය ආයතනය යැයි බලශක්ති අමාත්‍යවරයා සඳහන් කරන බවද එම මාධ්‍ය වාර්තාවේම සඳහන් විය.

මේ කතාව බැලූ බැල්මට විශ්වාස කළ නොහැකි, වෙන්න බැරි කතාවකි. අප දන්නා තරමින් බෝනස් යනු කිසියම් ආයතනයක් හෝ සමාගමක් හෝ ලබන ලාබයෙන් කොටසක් සේවකයන් දිරිගැන්වීම සඳහා ලබාදෙන දීමනාවකි. පාඩු ලබන ආයතනවලට ඒ අර්ථයෙන් ගත් කල බෝනස් ලබාදීමක් කළ නොහැකිය. බෝනස් ලබාදීමේ මූලිකම කොන්දේසිය ආයතනය ලාබ ලැබිය යුතු වීමය. තෙල් සංස්ථාව රටේ ලොකුම ණයකරුවා වුවද වසරකට රුපියල් කෝටි 150ක් බෝනස් ලබාදීම වෙනුවෙන් වැය කිරීම වෙන්න බැරි කතාවක් යැයි අප මුලින්ම පැවසුවේ එබැවිනි. එයින් සිදුවන්නේ ආයතනයේ ණයගැති භාවය තවත් වැඩි වීමය.

තෙල් සංස්ථාව මේ වනවිට රටේ ප්‍රධානම මාතෘකා අතරින් එකක් බවට පත් වී සිටී. ඒ හොඳ වාර්තා නිසා නොව නරක වාර්තා හේතුවෙනි. සාමාන්‍යයෙන් ඕනෑම රටක තෙල් වෙළෙඳාම හොඳින්ම ලාබ ලබන ව්‍යාපාරයකි. බොහොමයක් රටවල් තෙල් වෙළෙඳාමේදී එය සම්පූර්ණයෙන් රජයටම පාලනය බාර කිරීමෙන් වළකියි. එය ජාතික ආදායමේ කොටසක් මෙන්ම ජාතික ආරක්ෂාවේද කොටසක් බව සැබෑය. එහෙත් පෞද්ගලික අංශය මගින් තෙල් ව්‍යාපාරය පාලනය කරන විට එය රටට බරක් වීමට ඉඩක් නැත. රජයේ නාස්තිකාර වැඩට තෙල් ආයතන මගින් නොමිලේ කිසිවක් ලබාදීමක් නොකෙරෙන අතර රැකියා ලබාදීමක්, රජයේ ගජ මිතු්රන්ට සියලු‍ සැප සම්පත් සහ වරදාන සහිත තනතුරු ලබාදීමක්ද සිදුවෙන්නේත් නැත. බෝනස් ඇතුළු වෙනත් වරප්‍රසාද සේවකයන්ට ලැබෙන්නේත් ලැබෙන ලාබයේ තරමටය. මේ නිසා සේවකයන්ගේ කාර්යක්ෂමතාවද ඉහළය. එසේම වෙනත් ආයතනවලට ණයට තෙල්දීමක් සිදුවන්නේද නැත.

වෙන රටවල් එහෙම වුණත් ශ්‍රී ලංකාවේ එහෙම වෙන්නේ නැත. මේ රටේ පෞද්ගලික අංශය මගින් තෙල් වෙළෙඳාම පාලනය කෙරුණු පනහේ දශකයේදී එම සමාගම් කිහිපය හොඳින් ලාබ ලැබූ බවද සේවකයන්ට විවිධ වරප්‍රසාද ලබාදුන් ආයතන වශයෙන් ඒවා පවත්වාගෙන ගිය බවද සඳහන්ය. එහෙත් එවකට තිබූ රජය මගින් ලබාදුන් ඡන්ද පොරොන්දුවක් ඉටු කිරීමක් වශයෙන් එම තෙල් සමාගම් ජනසතු කරනු ලැබීය. එය එදා හොඳ ජනතාවාදී තීන්දුවක් වශයෙන් සැලකුණත් අද රටේ ආර්ථිකයේ මකර කටක් බවට තෙල් සංස්ථාව පත්ව තිබේ. අද තෙල් සංස්ථාව රටට ආඩම්බරයක් නොව රටේ ආර්ථිකයේ කඳ පණුවෙක් බවට පත්ව සිටී. එසේ සිටිමින් රටේ ජනතාවගේ බදු මුදලින් බෝනස් ගෙවයි. අතිකාල දීමනාද ගෙවයි.

තෙල් සංස්ථාව රජයේ විශාලම සේවා සපයන ස්ථානයක් වුවද එය මෙවැනි කරුමක්කාර ණයකරුවකු බවට පත් කිරීමේ පාපකර්මයට ඒවා ජනසතු කළ කාලයේ පටන් මේ දක්වා බලයට පත් සියලු‍ ආණ්ඩු වගකිවයුතුය. තෙල් වෙළෙඳාම රාජ්‍ය ආයතනයක් යටතට පත්වූ පසුව එය තම හෙංචයියන්ට රැකියා ලබාදෙන මධ්‍යස්ථානයක් බවටත් හිතමිතුරන්ගේ මනදොළ සපුරන කප්රුකක් බවටත් පත් කිරීම එහි විනාශයට මුල විය. ඒ සමඟම සෙසු රාජ්‍ය ආයතන දෙකක් වන ශ්‍රී ලංකන් එයාර්ලයින්ස් සමාගමට සහ ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයට ණයට තෙල් සැපයීමද ඒවා යළි ආපසු අය කර ගැනීමට සැලසුම්ගත නිසි ක්‍රියාමාර්ගයක් නොතිබීමද තෙල් සංස්ථාව තවදුරටත් දරාගත නොහැකි ණය බරකට ඇද දමා තිබේ. අද පැය ගණන් අඳුරේ සිටීමට සිදුව ඇත්තේද එහි එක් ප්‍රතිඵලයක් වශයෙනි.

විදුලි බල මණ්ඩලය අත්‍යාවශ්‍ය සේවා සපයන ආයතනයක් බැවින් එයට ණයට තෙල් ලබාදීම් යම්තාක් දුරකට යුක්තිසහගත විය හැකිය. එහෙත් රටේ ඇතැම් බලවතුන්ගේ බොරු සෝබන අවශ්‍යතා හේතුවෙන් පවත්වාගෙන යන රාජ්‍ය සමාගමක තත්ත්වයට ඇදවැටුණු ශ්‍රීලංකන් එයාර් ලයින්ස් ආයතනයට ණයට තෙල් ලබාදුන්නේ කුමන හේතුවකටදැයි වටහා ගැනීම අසීරුය. ශ්‍රී ලංකන් ආයතනය ලාබ ලබන හෝ අඩුම තරමින් පාඩු නොවන ආකාරයට කළමනාකරණය කළ හැකි පාලනාධිකාරියක් පත් කිරීමට හෝ කිසිදු ආණ්ඩුවක් ක්‍රියා කළේ නැත. මේ සියලු‍ වැරදි තීන්දු හේතුවෙන් තෙල් සංස්ථාව රටේ ලොකුම ණයකරුවා බවට පත්ව සිටී.

මේ කුමන හේතුවක් තිබුණත් සංස්ථාව බිලියන සිය ගණනින් පාඩු ලබද්දී බෝනස් සහ අතිකාල වෙනුවෙන් මේ තරම් මුදලක් වැය කිරීම අසාධාරණයකි. මෙවැනි කාරණා සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුවේ බලධරයන් අඳුරේ තැබීමට තෙල් සංස්ථාවේ පාලනාධිකාරිය කටයුතු නොකළ යුතු බවද කිවයුතුය.

අර්බුද කළමනාකරණය විද්‍යාත්මක පදනමින් කළ යුත්තකි. එය එසේ නොවූවිට සිදුවන්නේ අර්බුදය උත්සන්න වී අර්බුද සුළියක් නිර්මාණය වීමය. එවිට විසඳුම් සොයාගත නොහැකිව වල්මත්වීමට සිදුවීම ඒකාන්ත ය.  නියම ප්‍රතිඵලය පරාජය හා විනාශය පමණි. රට ගමන් කරමින් තිබෙන්නේ එබඳු අඳුරු ප්‍රපාතයකට දැයි  සැක සිතෙන තරම්ය. 

එක රටක් එක නීතියක් යන සංකල්පය ශ‍්‍රී ලංකාව තුළ ඇති කිරීම සඳහා මහජනතාවගේ අදහස් මේ දිනවල එකතු කෙරේ. ඒ සඳහා රාජකීය පණ්ඩිත ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර නායක භික්ෂුන් වහන්සේගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකාය රට පුරා සංචාරය කරමින් සිටී. මෙම බලකාය මහනුවර දිස්ත‍්‍රික් ලේකම් කාර්යාලයට ගිය අවස්ථාවේදී අදහස් දැක්වීම සඳහා ස්වේච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වූ හිටපු මහාධිකරණ රෙජිස්ට‍්‍රාර් මොහොමඞ් සුබයිර් කියූ පරිදි ලංකාවේ ඉස්ලාමීය නීතිය පසිඳලීම සඳහා පිහිටුවා ඇති කාති උසාවි ක‍්‍රමය අහෝසි කළ යුතුය. ශ‍්‍රී ලංකාවේ නිල නීතිය හෙවත් ආණ්ඩුවේ නීතිය රෝමානු ලන්දේසි නීතියයි. ඊට අමතරව ඉස්ලාමීය නීතිය, උඩරට නීතිය සහ යාපනයට පමණක් බලපාන තේසවලාමේ නීතිය යනුවෙන් නීති තුනක් ඇත. මේවා චාරිත‍්‍රානුකූල නීති ලෙස හඳුන්වනු ලැබේ. මොහොමඞ් සුබයිර් කියන පරිදි ඉස්ලාමීය දික්කසාද නඩුවලදී කාති උසාවියට එන කාන්තාවෝ අසාධාරණයට ලක්වෙති. කාති උසාවියක නඩු අසන්නේ නීතිය දන්නා විනිශ්චයකාරවරයකු නොව කාතිවරයෙකි. ආගම පිළිබඳ මිස නීතිය පිළිබඳව ඔහුට අවබෝධයක් නැත. එබැවින් ආගම සමග ආධ්‍යාත්මික පටලැවිල්ලක් ඇතිකර ගන්නා හෙතෙම ස්වකීය හැඟීම්වලට අනුකූලව දික්කසාද නඩු විසඳයි. මුස්ලිම් විවාහ සහ දික්කසාද නීතිය මගින් කාන්තාවන්ට බලවත් අසාධාරණයක් වන බව මොහොමඞ් සුබයිර් තවදුරටත් කියා තිබේ. ඔහුගේ මතයට මේ පුවත්පත පක්ෂ නැත. එසේම විරුද්ධ ද නැත. අප තුළ ඇති එකම සතුට එතුමා ඉරාකයේ, ඉරානයේ, අරාබියේ හෝ ලිබියාවේ නූපන් කෙනකු වීමය. ඔහු මෙවැනි රටක උපන්නා නම් ඉහත සඳහන් සාක්ෂියෙන් පසු ගෙදර එනු ඇත්තේ පයින් හෝ වාහනයකින් නොව මිනී පෙට්ටියකිනි. මහම්මත්තුමා කවර යහපත් දෙයක් දේශනා කර තිබුණ ද ශුද්ධ වූ බයිබලයේ කොතරම් යහපත් දේ ලියා තිබුණ ද ඇතැම් අන්තවාදී ඉස්ලාමීයයන් ශුද්ධ වූ ඉස්ලාම් ආගම පරිහරණය කරන්නේ දැලි පිහි ගිල දැමූ වඳුරන් මෙනි. දැලි පිහිය ගිල්ලාට පසු වඳුරා කොයි අත හැරුණත් ශරීරය ඇතුළත කැපී යයි.

එවිට කෝපයට පත්වන වඳුරා තමා අවට ඇති පරිසරය හැකි පමණින් වනසා දමයි. මේ ළඟදි ඉස්ලාමීය රටක ඉතා කනගාටුදායක යමක් සිදු විය. එහි විසූ ඉස්ලාමීය පවුලකට අයත් නව යොවුන් දැරියක් සිය ඡුායාරූපය ෆේස්බුක් එකේ පළ කළාය. ඉන් බලවත් සේ කෝපයට පත් ඇගේ වැඩිමහලූ සහෝදරයා ඉස්ලාමීය සංස්කෘතියට ඇය නිග‍්‍රහ කළ බව කියමින් ඇය ඝාතනය කළේය. පොලිසිය මිනීමරුවා අල්ලාගෙන එල්ලූම් ගස් යැවීමට තැත් කළ නමුදු දැරියගේ දෙමාපියන් සිය දියණියගේ මිනීමරුවා වූ වැඩිමහල් පුත‍්‍රයාට සමාව දුන් බැවින් ඔහු නිදහස් විය. මෙය ඇතැම් ඉස්ලාමීය සමාජවල තිබෙන ලක්ෂණයකි. මිනීමරුවකුට අභය දානය දීමට මිනී මැරුමට ලක්වූ අයගේ පවුලේ අයට අයිතිය තිබේ. ඇතැම් විට ඒ සඳහා මුදල් වන්දියක් අයකර ගැනීමට මිය ගිය අයගේ පාර්ශ්වයට බලය ඇත. මෙය හඳුන්වන්නේ blood money යනුවෙනි. අගතිය සිදු කළ අය හෙවත් මිනීමරුවා සහ අගතියට පත්වූ අය හෙවත් මියගිය ඇයගේ පාර්ශ්වය අතර අභයදාන ගිවිසුමක් ඇති වුණොත් උසාවියට සහ පොලිසියට ද කට වසාගෙන සිටීමට සිදුවේ. පෙර වාසනාවකට ලංකාවේ බල පැවැත්වෙන චාරිත‍්‍රානුකූල ඉස්ලාමීය නීතිය තුළ මෙවැනි භයානක අවස්ථා නැත. එයට හේතු වන්නේ රටේ නිල නීතිය වන රෝමානු ලන්දේසි නීතිය, ඉස්ලාම් නීතියට ඉහළින් තිබීමය. ඉහත සඳහන් දීර්ඝ ෙඡ්දය අප ලියන ලද්දේ මේ දිනවල සාකච්ඡාවට ලක්ව තිබෙන ඉස්ලාමයට සම්බන්ධ වෙනත් කාරණයක් උදෙසා ප‍්‍රවේශයක් ගැනීම පිණිසය. එය මෙසේය;

දැඩි කොන්දේසි මත බහු විවාහ කරගැනීම සඳහා මුස්ලිම් පිරිමින්ට අවසර දීමට මේ වනවිට යෝජනාවක් ඉදිරිපත් වී තිබේ. ඒ අනුව මුස්ලිම් විවාහ සහ දික්කසාද පනතට සංශෝධන ඇතුළත් කළ යුතුය. මෙය තවමත් සාකච්ඡා මට්ටමේ පවතින කාරණයක් බවත් නීතියක් හැටියට සම්මත වී නැති බවත් මුලින්ම අවධාරණය කරමු. යම් හෙයකින් මේ කාරණය සම්මත වුවහොත් එමගින් ඇතිවිය හැකි තත්ත්වය ගැන සාකච්ඡා කිරීම ජාතික පුවත්පතක් වශයෙන් අපගේ යුතුකමකි. ලෝක ඉතිහාසය පටන් ගත්තේම බහු විවාහවලිනි. එය බහු භාර්යා සේවනය සහ බහු පුරුෂ සේවනය යනුවෙන් කොටස් දෙකකට බෙදේ. මේ සම්ප‍්‍රදාය පටන් ගත් කාලයේදී මිනිසුන් සහ ගැහැනුන් මහ පොළොව මත සැරිසැරුවේ හෙළුවෙනි. පසුව මිනිසුන් ඉතා හොඳින් ඇඳුම් අඳින්නට පටන්ගත් මධ්‍යකාලීන යුගයේ ද මේ සම්ප‍්‍රදාය මෙසේම තිබිණ. ඉස්ලාම් ලෝකයට බහු විවාහය හඳුන්වා දෙන ලද්දේ කිසියම් වැදගත් හේතුවක් නිසාය. ඉස්ලාම් ආගමේ ආරම්භක අවධියේදී එම ආගමිකයන් සහ ඉස්ලාම් නොවන ආගමිකයන් අතර භයානක ආගමික සංග‍්‍රාම පැවතින. ඉස්ලාම් භක්තිකයෝ දෙවියන්ගේ අණසක බේරා ගැනීමට යුද කළ අතර අන්‍ය ආගමිකයන් පණ බේරා ගැනීමට යුද කළහ. පණ බේරා ගැනීමට යුද කරන්නා ඉතා දරුණුය.

ඒ නිසා මෙවැනි සටන්වලදී ඉස්ලාමීයයෝ සමූහ වශයෙන් සංහාරයට ලක්වූහ. මෙවිට ඉස්ලාම් වැන්දඹුවන් දස දහස් ගණනින් අරාබිකරයේ තනි වූහ. මෙවැනි විටක ජීවිතය සහ දරුවන් රැක බලා ගැනීම සඳහා කාන්තාවන්ට වෛශ්‍යා වෘත්තියේ යෙදීමට පවා සිදුවෙයි. එබඳු නරක තැන් ඇතිවීම වළක්වාලීම සඳහා ජීවතුන් අතර සිටින පිරිමින් වැන්දඹු කාන්තාවන් කිහිපදෙනකු විවාහ කරගත යුතු බවට මානුෂීය සංකල්පයක් පහළ විය. ඒ අතර ශ‍්‍රී ලංකාව සහ ඉන්දියාව වැනි රටවල එක පවුලේ සහෝදරයන් දෙදෙනකුට හෝ තුන්දෙනකුට එක බිරිඳක් විවාහ කරදීමේ වැඩපිළිවෙළක් තිබිණ. බැලූ බැල්මට අවුල් කේස් එකක් වන මෙහි අරමුණ වූයේ පිරිමින්ගේ පවුලේ දේපල කාන්තාවන් අතර බෙදී යෑම වැළැක්වීම ය. මෙය මෙරට සංස්කෘතිය තුළ තිබූ ඉතාම මෝඩ සහ පිළිකුල් සහගත වැඩකි. රෝමානු ලන්දේසි නීතිය පැමිණි පසු මේ ක‍්‍රමය ඉතා විනීත ලෙස අතුරුදන් විය. ඉන්පසු බහු භාර්යා විවාහ සහ බහු පුරුෂ විවාහ නීති විරෝධී බවට පත්කරන ලදී. සාමාන්‍යයෙන් වෙනත් රටවල පවතින ඉස්ලාමීය නීතියට අනුව එක් පිරිමියකුට කාන්තාවන් 7 කු විවාහ කරගත හැක. මේ වනවිට එසේ විවාහ කරගනු ලබන්නේ අසරණ වැන්දඹුවන් නොව බාල වයස්කාර කන්‍යාවන්ය. මේ මොහොතේදී මේ රටේ ආගමික යුද්ධයක් නැත. ඉස්ලාමීයයන් ඝාතනය නොවන බැවින් එක පුද්ගලයකු එක කාන්තාවක් නීත්‍යානුකූලව විවාහ කරගැනීම හොඳටම ප‍්‍රමාණවත් ය. දැනට තිබෙන තත්ත්වයට අනුව සැමියා මළොත් අනාථ වන්නේ එක් ඉස්ලාමීය බිරිඳක් පමණි. කාන්තාවන් 7 කු විවාහ කරගත් සැමියකු මළොත් ඒ සියලූම අසරණ ගැහැනු මහ පාරට වැටෙන්නාහ. මේ නිසා ඉහත සඳහන් බහු විවාහ යෝජනාව ගැන සලකා බැලීමේදී පෙර කී ප‍්‍රායෝගික කාරණා සහ සංස්කෘතික කාරණා ගැන තක්සේරුවක් කළ යුතුය.

ඉතාලියේ මිලානෝ නගරයේ ජීවත්වන ශ්‍රී ලාංකික කාන්තාවක් මරා දැමීම සම්බන්ධයෙන් එම කාන්තාවගේ පුත්‍රයා අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති බව සඳහන් පුවතක් අප පුවත්පත ඉකුත්දා වාර්තා කළේය. තමාගේ සිරුරට ආරූඪවී සිටින භූතයකු විසින් මව මරා දමා ඇති බව සැකකාර පුත්‍රයා අවට සිටි අයට කෑගසා පවසා ඇති බව මිලානෝ නුවර වෙසෙන ශ්‍රී ලාංකිකයන් පිරිසක් පුවත්පතට පවසා තිබිණි.

මේ පන්නයේ වාර්තා වූ ආසන්නම දෙවැනි සිදුවීම වේ. මෙයට පෙර ආරම්භ වූ පුවතින් කියැවුණේ මරණාසන්නව සිටි දස හැවිරිදි තම පුත්‍රයාට අවශ්‍ය ප්‍රතිකාර නොකර නිවසේ කාමරයක ඇඳක් මත හොවා මවුපියන් දෙපළ යාච්ඤා කරමින් සිට ඇති බවය. ප්‍රතිකාර නොලැබීමෙන් දරුවා මිය ගිය පසු දරුවාට යළි පණ ලැබෙනු පිණිස එම මවුපිය දෙපළ දිගටම යාච්ඤා කරමින් සිට ඇත. නරක්වූ මළ සිරුරෙන් නැගුණු අධික දුර්ගන්ධය නිසා මේ මහා සාපරාධය අනාවරණය විය.

මේ පන්නයේම තවත් සිද්ධියක් වාර්තාවීය. කොරෝනා ප්‍රතිකාර සඳහා පැණියක් නිෂ්‍පාදනය කළ වෙදාගේ සොහොයුරකුද කොවිඩ් රෝගයෙන් මේ අස්සේ මිය ගියේය.

21 වැනි සියවසේදීත් මෙබඳු මිථ්‍යා මතයන්හි එල්බ ගනිමින් ජීවත් වන මිනිසුන් සිටිය හැකිද යන ප්‍රශ්නය මතුවේ. සන්නිවේදන විප්ලවයත් සමග මුළු ලෝකයම එකම පවුලක් බවට පත්වී තිබේ. තාක්ෂණික විප්ලවයේ මහිමයෙන් දැනුම සම්බන්ධ ඒකාධිකාරය බිඳ වැටී තිබේ.

ඒ අනුව දැනුම යනු තවදුරටත් ආවරණය වූවක් නොවේ. මෙබඳු සියවසක ජීවත් වන ඕනෑම සාමාජිකයකු එම සියවස ඉල්ලා සිටින වත් පොහොසත්කමින් සමන්විත යුතුය. එසේ සමන්විත වන්නේ නම් සිරුරට ආරූඪ වූ භූතයකු තම මව මරා දමා ඇතැයි පුතෙකුට කීමට අවශ්‍ය වන්නේ නැත. දස හැවිරිදි දරුවකුට අකාලයේ මිය යාමට සිදුවන්නේ නැත.

‘‘නානත්ත කායා - නානත්ත සංඥා’’ යනුවෙන් බුදු බණෙහි සඳහන්ය. සමාජයේ ඇති සංකීර්ණත්වය එමගින් මනාව ප්‍රකාශ වේ. එයින් කියැවෙන්නේ සමාජය තුළ විවිධ වූ වේෂයන්ගෙන් යුත් මිනිසුන් මෙන්ම විවිධ ලෙස සිතන මිනිසුන්ද සිටින බවය. එහෙත් කිසිවකුට ඒනිසාම අපරාධමය වැරැදි කිරිමට අයිතියක් නැත. එබඳු අපරාධමය වැරදි කිරීමට ඉඩදී බලාසිටීමට සෙස්සන්ටද අයිතියක් නැත. මන්ද යත් සමාජයක ජීවත් වන සෑම සාමාජිකයකුටම සමාජීය වගකීමක් ඇති හෙයිනි.

ලෝකයාට ආගම්, දර්ශන පහළ වූයේ මානවයා තුළ අධ්‍යාත්මික විප්ලවයකට අවශ්‍ය මග පෙන්වීම ලබා දෙනු පිණිසය. එමෙන්ම විනාශකාරී වූත් අන්තවාදී වූත් මතවාද ආගම දහමට මුවාවී සමාජගත වේ. ක්‍රි.පූ. 6 වැනි සියවස තුළ භාරතයේ පමණක් විවිධ ඇදහිලි හා විශ්වාස 62 ක් වූ බව සඳහන්ය. සිරුරට දැඩි සේ සැප ලබා දීමෙන් විමුක්තිය අත්පත් කර ගත හැකි බව මෙන්ම සිරුරට දැඩි සේ දුක් දීමෙන් විමුක්තිය අත්පත් කරගත හැකි බව එම මතවාදවලින් කියැවේ.

ආගම දහමක් විද්‍යාත්මක කෝණයකින් විග්‍රහ කළ නොහැකිය. ආගම දහමේ මූලික හරය වන්නේ පුද්ගල චරිතය හැඩ ගැස්සවීමය. ඕනෑම පුද්ගලයකු සමාජයීය සත්වයකු බවට පත් කිරීමය. ගඟක් ගලා යන්නේ ඉවුරු දෙකෙහි රැකවරණය මතය. ඉවුර බිඳී ගිය කල්හි ගඟ අයාලේ යයි. ආගම දහමින් සිදුවන්නේ ද එයමය. පළමුව මිනිසා සමාජයට හිතකර සමාජානුයෝජනය වූ සාමාජිකයකු බවට පත් කිරීමය. දෙවැනුව විමුක්තිය වෙත යොමු කිරීමය. පිළිගත් කිසිදු ආගමකින් හා දහමකින් සමාජ විරෝධී සාමාජිකයකු නිර්මාණය නොකරයි.

කරුණු කාරණා එපරදි වුවද ආගම දහම බඩරස්සාව බවට පත් කර ගත් ඇතැම්හු ප්‍රශ්නවලින් පෙළෙන ජනයාට විමුක්තිය සඳහා කෙටි මං තනති. දැනුමෙන් සන්නද්ධ නොවුණු පිරිස් ඒවාට මුළාවෙති. හාස්කම් මගින් ලෙඩ සුව කරන්නන් පිළිබඳව 21 වැනි සියවසේදිත් ඇසේ.

විවිධ මානසික ආබාධ ඇතිවීම ස්වාභාවිකය. ආබාධයේ ස්වරූපය අනුව ඔහු සිතන පතන ආකාරය වෙනස් වේ. සහරාන්ගෙන් එය පැහැදිලි වේ. ඔහු ආගමික උමතුවකින් යුතු වූවෙකි. එහෙයින්ම ස්වයං විනාශය තෝරා ගත්තෙකි. එහෙත් සමාජයේ පොදු පැවැත්මට බාධාකාරී වන හා සමාජයට විනාශය කැන්දන හැසිරීමකට අයිතියක් නැත. මන්ද යත් ඔහුද මෙම පොදු සමාජයේම සාමාජිකයකු වන හෙයිනි.

කිසියම් පුද්ගලයකුගේ හැසිරීමේ යම් වෙනසක් පෙන්වන්නේ නම් එම පුද්ගලයාගේ බාරකරුවන්ට ඒ සම්බන්ධයෙන් වගකීමක් පැවරේ. නූතන ලෝකයේ සෞඛ්‍ය ඉතා දියුණු මට්ටමක පවතී. එහෙයින් එදෙසට යනු විනා බැද්දට නොයා යුතුය.

සංවර්ධනය පිළිබඳ ආණ්ඩු මට්ටමින් ගන්නා ඇතැම් තීරණ ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී ඇඟ කිලිපොලා යන සිද්ධි ඇතිවීම සම්බන්ධයෙන් අපේ රට නම් දරා සිටී. රටේ යහපතට අනාගත දියුණුවට අවශ්‍යම වන සැලසුම්ගතව ක්‍රියාත්මක කළ යුතු වැඩසටහන්වලට උදැල්ල දමන පිරිස් නිසා එවැනි අවස්ථා උදාවෙයි. සංවර්ධනයේදී සාපරාධී අපරාධ ගණයට වුවද දැමිය හැකි එවැනි අවස්ථා අතරින් එකක් පිළිබඳව පසුගියදා පාර්ලිමේන්තුවේදී සඳහන් වී තිබිණි.

පුනර්ජනනීය බලශක්තිය ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා නිවෙස්වලට සූර්ය පැනල සවිකිරීමේ ව්‍යාපෘතියට දක්වන කුඩම්මාගේ සැලකිලි හේතුවෙන් මතු වී ඇති තත්ත්වය එසේ හෙළිදරව් කරනු ලැබුවේ සූර්ය බල, සුළං සහ ජල විදුලි ජනන ව්‍යාපෘති රාජ්‍ය අමාත්‍ය දුමින්ද දිසානායක මහතා විසිනි. එකී ව්‍යාපෘතියට අනුව නිවෙස්වල පියසි මත සූර්ය පැනල සවිකර දැනට වසර එකහමාරක් පමණ ගතවී ඇතත් ඒ සඳහා විදුලි සබඳතා මෙතෙක් ලබාදී නැත. මෙය වහාම සොයා බැලිය යුතු ජාතික අපරාධයක් වශයෙන් සලකා ඉදිරි පියවර ගතයුතුය. මෙවැනි ව්‍යාපෘතිවලට බාධා පමුණුවන පුද්ගලයන් හෝ කණ්ඩායම් හෝ කවුදැයි හෙළිකර ඔවුන්ගේ දුෂ්ට චේතනා හේතුවෙන් පුනර්ජනනීය බලශක්තියට අයත් වන ඉරණම රට හමුවට ගෙන ඒමට බලධාරීන්ගේ වගකීම බවද සඳහන් කරමු.

සුනිත්‍ය බලශක්ති අධිකාරිය පිහිටුවා පුනර්ජනනීය බලශක්තිය ව්‍යාප්ත කිරීමේ වැඩපිළිවෙළට දැන් වසර 15ක් ගත වී අවසානය. එහෙත් මේ ව්‍යාපෘතියට විවිධ බාධා එල්ල වන බවද අමාත්‍යවරයා ප්‍රකාශ කර තිබිණි. ඔහු තවදුරටත් සඳහන් කර තිබුණේ පුනර්ජනනීය බලශක්ති ව්‍යාපෘති කඩිනම් කිරීමට බාධා වන අයුරින් පනවා තිබූ රෙගුලාසි, අණපනත් සහ ක්‍රමවේද පවා වෙනස් කරමින් එම ව්‍යාපෘති ඉක්මන් කිරීමට පියවර ගත් බවය. එහෙත් කොතැනක හෝ රැඳී සිටින බහිරවයන් රැලක් මේ ව්‍යාපෘතිය කාබාසිනියා කර දැමීමට කටයුතු කරමින් සිටිති. ඔවුන්ගේ යටි අරමුණු මේ ව්‍යාපෘති කඩාකප්පල් කිරීම හරහා රටේ විදුලිබල අවශ්‍යතාව මෙරට සිටින පෞද්ගලික බලාගාර අයිතිකාර මාෆියාවේ වහලු‍න් බවට පත්කර ගැනීම බව පැහැදිලිය. එවිට විදුලිබලයට සම්බන්ධ ඇතැම් බලවතුන්ගේ කල්ල මරේය. පාරිභෝගිකයා සදාකල් අඳුරේය.

මේ ව්‍යාපෘතිවලට ඇති නීතිමය බාධා ඉවත් කර දැමීමට විදුලිබල පනතට අදාළව ඉදිරිපත් කර ඇති සංශෝධනයට තවම අනුමැතිය ලබාදී නැතැයිද සඳහන් වෙයි. 2013 වසරේදී ඉදිරිපත් කළ මේ සංශෝධනයට අනුමැතිය ලබාදීම මේ දක්වා ප්‍රමාදවීම යට ඇත්තේ විශාල අභිරහසක් නොවේ. එය වළක්වන බලවත් හස්ත කිහිපයක් හේතුවෙන් ප්‍රමාදය සිදුව තිබෙන බව තේරුම් ගැනීම දුෂ්කර නැත. එහෙත් ඉන්පසුව මේ දක්වා බලයට පැමිණි වත්මන් ආණ්ඩුවද ඇතුළු සියලු‍ ආණ්ඩු මේ ප්‍රමාදයට වගකිවයුතුය. එහි වැරැද්ද නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට පවරා අත සෝදා ගැනීමට ඔවුන්ට හැකියාවක් නැත.

අඩු ආදායම්ලාභී පවුල් ලක්ෂයකගේ පමණ නිවෙස්වල සූර්ය පැනල සවිකරන අදාළ ව්‍යාපෘතිය යටතේ ලබාගත හැකි විදුලිය මෙගාවොට් 40ක් බවද සඳහන්ය. එහෙත් වසර දෙකක පමණ කාලයක් ගත වී ඇතත් තවම එම පැනලවලට සබඳතා නොදීම පිළිබඳව විදුලිබල මණ්ඩලය සමඟ සාකච්ඡා කර තීන්දු ගැනීමට තමන් ක්‍රියාකරන බවද දුමින්ද දිසානායක රාජ්‍ය ඇමැතිවරයා කියා තිබිණි. අකාර්යක්ෂම නිලධාරීන් සහ දේශපාලනඥයන් සිටිනවා නම් ඒ අයට දඬුවම් ලබාදිය හැකි යැයි තමන් විශ්වාස කරන බවත් ඔහුගේ කතාවේ සඳහන් විය.

මේ රටේ දේශපාලනය තුළ සිදු නොවෙන්නේම එයයි. එනම් වැරදිකරුවන් කිසිදු දඬුවමක් නොලබාම නිදහස් වීමය. කොතරම් අකාර්යක්ෂම නිලධාරීන් සහ දේශපාලනඥයන් සිටියත් ඔවුන්ට ලැබෙන දඬුවමක් නැත. හැමවිටම දඬුවම් ලබන්නේ රටේ පොදු මහජනතාවය. ලයිට් කැපී අඳුරේ සිටින දඬුවම ලැබෙන්නේ ජනතාවටය. එහෙත් විදුලිබල හිඟයට පෞද්ගලික බලාගාරවලින් විදුලිය මිලට ගන්නා විට ඔය කියන අකාර්යක්ෂමතාව පමණක් නොව කාර්යක්ෂම නිලධාරීන්ගේ සහ දේශපාලනඥයන්ගේ පවා සාක්කු පිරෙන බව යථාර්ථයයි. තීන්දු ගැනීමේදී අකාර්යක්ෂම බවක් පෙන්වන ඇතැම් නිලධාරීන් මාෆියා හරහා පෞද්ගලික බලාගාරවලින් මාටියා ගැහිල්ලේදී ඉතාම කාර්යක්ෂමව කටයුතු කරන බවද අපි දනිමු.

සුනිත්‍ය බලශක්ති අධිකාරිය මගින් ක්‍රියාත්මක කෙරෙන පුනර්ජනනීය බලශක්ති උත්පාදනයට මේ තරමට කැපිලි දමන්නේ එවැනි නිලධාරීන්දැයි සොයා බැලීම රජයට අයත් කාර්යයකි. සොයා බැලු‍වාට පමණක් මදිය. ඔවුන් නීතිය හමුවට පැමිණවීමද සිදුවිය යුතුය. 2019 වසරේ අගෝස්තුවේදී ගැසට් කරන ලද ජාතික බලශක්ති ප්‍රතිපත්ති සහ උපාය මාර්ගවලට අනුව වසර 2030 වනවිට ශ්‍රී ලංකාවේ බලශක්ති උත්පාදනයෙන් 70ක් සිදුවිය යුත්තේ පුනර්ජනනීය බලශක්තියෙනි.

එම ඉලක්කය සපුරා ගැනීමට තව ඇත්තේ වසර 08ක් පමණි. මේ වනවිට සුළං සහ සූර්ය පැනල ඇසුරින් උත්පාදනය කෙරෙන්නේ සියයට 5ක බලශක්තියක් පමණි. අකාර්යක්ෂම සහ මාටියා ගහන නිලධාරීන් සහ දේශපාලනඥයන් සමඟ 2030දී සියයට 70ක ඉලක්කය සපුරාගත හැකි නම් එය ලෝකයේ ඊළඟ පුදුමය වෙන්නත් බැරි නැත.